Als blinden lopen onbewust
De mensen op de Aarde
Terwijl
die grote Ziel
Voortdurend
onze voeten kust.
Zij ademt zacht,
haar borst veert licht
Zij geeft ons dagelijks brood.
Bij elke stap begeleidt zij ons
Zij draagt ons in de Dood
Mijn Moeder,
die mijn lichaam baarde,
Ooit was ik U kwijt
En al die tijd
hield gij mij vast
Al die ganse tijd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten