Vergelijk Je (3)

Als ik met jou mij vergelijk
verlies ik mij onmiddelijk

Dan rust ik niet meer in mijzelf
..verbannen uit mijn koninkrijk.

Laat liggen, niets is het meer waard
om moeizaam rond te dolen.

Terug naar huis, is het devies!
..een stapje maar; ’t is niets!

Divina Commedia

In het midst van mijn gedachten,
keek ik op
en trof mijzelf aan.

Rustend in een pose,
verbleef ik in de wereld
en genoot.

In mij zelf gekeerd
vernam ik hoe,
als door een poort,
ik dieper nog
belandde
in een poel van stilte

Mijn Lief

Jouw losse haren in de wind
doen mij verzuchten,
lieve schat.

Je mooie mond
beroert mijn ziel.
Ik ken je
uit mijn dromen

Een zomerjurk,
een slanke voet
gestoken in sandalen

Mijn liefste vrouw,
ik ken je toch?
Waarom kom je me niet halen?

Rond om zoek ik
jouw gelaat,
als je vlug
aan mij
voorbij fietst.

Speels omhoog gestoken haren..
Ja,
zo zie ik je het liefst

Maar zodra ik je zie
verdwijn je weer
.. ik laat je stiekem gaan

Ik ken je al zo lang
Mijn lief,
mijn
God ganse
bestaan.

Mensenkind

Als op de eerste dag van lente
de Warmte echt weer daar is
de Wind is niet meer koud,
maar streelt,
En ieder mens ontspant zich

Dan zijn we weer gewoon een kind,
Vol Leven, Dankbaar
en bemind
Zittend, lopend, lachend, dromend
Stralend van Geluk.

´t Is Dankbaarheid die ons ontwapent,
ons vrij maakt van de Schuld.
Zulk een simpel sentiment
Zo gemakkelijk vervuld…

Stil

Waar de Hooge Winden Waaien
In het Holst van de Zwarte Nacht

roem Ik eervol en verlaten
daar, waar ’t Gulle Licht verblindt

De Klok Staat Stil
een Koele Bries verlicht Mijn daden
en brengt Mij voort, al stromend

Lief elk Vogeltje Fluit
Het kindje Tuit zijn lipjes

Gul doet de Moederborst Haar Melk
in’t Hunkerend Kinderlijfje

O , Wanneer en Waar,
of Wat en Welk..
of Hoe dan ook .. Waarheen…

De Piano en de Man

Jaren stond de piano hier
te wachten
op de man
die aan haar ziel
de mooiste klanken
kon ontlokken

Nu hij daar is.. is zij stil..

..van op winding trilt zij,
als zijn mooie, lange vingers
glijdend, zoekend haar beroeren.

Kreunend van genot
richt zij zich op,
als diep in haar
zijn grote handen grijpen.

Als dan zijn passie is ontketend
en het ritme is op zijn hoogst,
Schudt zij de jaren van zich af.
Ze strekt zich eindelijk, helemaal uit
en roept, uitbundig:
Jaaa…

De kreet glijdt golfend door de zaal,
eén ieder is geraakt.
Men praat wat luider
soms een lach,
een enkeling kijkt op..

De man prijst teder zijn geliefde..
Zoete klanken weekt hij los..
Stil komt zij tot bedaren..
De avond is nog jong..

hendriken

ik hendrik, jij hendrikt..

of ..ik hendrik, jij bert? zij gabriëllaat? hij michielt

zij kezen..

en ook ..zij heeft gepaulaat en hij gebertust.



uitgehendrikt .. en dan ?

hendriken is de wonderlijke kunst van het hendrik zijn.



waar hendrik ophoudt, begint ...